Het verhaal Passewaaij is een boek met een open einde, waar we nu bij hoofdstuk 7 zijn aangekomen. Opgezet als grootschalige Vinex-locatie (zelfs één van de eerste: Tiel liet er geen gras over groeien) is het dé plek waar Tiel haar haar wens c.q. noodzaak om nieuwbouw te plegen stilt.
Het platteland ten zuiden van Tiel werd vanaf begin jaren negentig in rap tempo bebouwd met een rijke schakering aan woningen; enkele boerderijtjes met grote flatscreens in de huiskamers herinneren op dit moment nog aan het agrarisch verleden.
De ontwikkeling kwam even tot stilstand bij de aanleg van Buurt 7 - de kredietcrisis is zelfs in Tiel voelbaar. Maar nu staan de eerste woningen van de nieuwste buurt er toch echt. Een korte rondgang langs de nieuwe woningen levert verwondering op: ze zien er bijna hetzelfde uit als de huizen uit de vorige buurten- standaard en saai. Niet slecht (betaalbaar, goed geïsoleerd, onderhoudsarm, sommige met een warmtepomp), maar pretentieloos. De wijk kenmerkt zich ook door de grote woningdichtheid: veel rijtjeswoningen op kleine kavels. De keus van de ontwikkelaar om nog meer appartementen te bouwen dan in het originele plan zorgt voor een nog grotere woningdichtheid. En het openbaar groen dan? Van de nood wordt een deugd gemaakt door op een strook grond waar men veel archeologie verwacht een park te plaatsen: dan hoeft er niet gegraven te worden en dat scheelt veel kostbare onderzoeken. Zie hier de ingrediënten van de modernste Tielse woningbouw: veel, standaard, recht-toe-recht-aan en toevalligheid. Trekt dit nu die nieuwe inwoners uit de regio? Of parasiteert het op andere delen van Tiel? In dat geval zou het leegstand elders in de stad opleveren, ook niet wenselijk.
Zoals het er nu uitziet wordt Passewaaij een grote verzameling van eenheidsworsten. Of men dat lust? Dat moet nog blijken. GroenLinks Tiel pleit daarom voor een kentering voor de toekomstige buurten 9, 10 en 11. Tiel mag meer ambitie tonen op het gebied van woning- en stedenbouw: kies liever voor het experiment. Kijk bijvoorbeeld naar buurtstad Culemborg: men komt van heinde en verre om te wonen in de wijk EVA Lanxmeer: een gedurfde wijk met eigenzinnige architectuur die aansluit bij de kenmerken van de streek en veel aandacht heeft voor natuur, gedeelde openbare ruimte en milieubewuste technieken. Ook een wijk als Stad van de Zon in Heerhugowaard is een goed voorbeeld van een project waar men buiten de gebaande paden denkt: het is de grootste energieneutrale wijk ter wereld. Ook is er veel aandacht voor water, ecologie en recreatie.
Echter, het zittende college en de verantwoordelijke wethouder, daarin gesteund door een meerderheid van de gemeenteraad, hebben aangegeven niet op beeldkwaliteit en welstand te sturen, oftewel: men laat de marktpartijen maar ontwikkelen waar het meeste geld mee valt te verdienen. Het geeft weer aan dat de gemeente een duidelijke visie mist. GroenLinks Tiel zou graag zien dat er met wat meer ambitie aan de nieuwe wijken wordt gewerkt: zodat het Vinex-sprookje in Tiel met een gelukkig einde afloopt. Het is nog niet te laat, de slapende prinses kan nog wakker worden gekust.